آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست
چشم میگون لب خندان دل خرم با اوست

گر چه شیرین دهنان پادشهانند ولی
او سلیمان زمان است که خاتم با اوست

روی خوب است و کمال هنر و دامن پاک
لاجرم همت پاکان دو عالم با اوست

خال مشکین که بدان عارض گندمگون است
سر آن دانه که شد رهزن آدم با اوست

دلبرم عزم سفر کرد خدا را یاران
چه کنم با دل مجروح که مرهم با اوست

با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل
کشت ما را و دم عیسی مریم با اوست

حافظ از معتقدان است گرامی دارش
زان که بخشایش بس روح مکرم با اوست

آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست معنی

۱- آن یار سبزه ای که تمام شیرینی دنیا را در چهره دارد، دارای چشمانی چون می مست و لب خندان و دلی شاد است.

۲- اگر چه پادشاهان ملک دل، شیرین دهنان هستند اما سلیمان زمانه اوست زیرا که نگینی زیبایی در دست دارد.

۳- چهره زیبا و هنر کمال یافته و پاکدامنی از آن اوست پس به ناچار دعای پرهیزکاران در جهان را نیز همراه دارد.

۴- آن خال سیاهی که بر آن چهره گندمگون و سبزه ی یار است، راز همان دانه گندمی است که موجب فریفتگی حضرت آدم شد.

۵- یارم قصد سفر کرده است، ای یاران به خاطر خدا بگویید چه کنم زیرا که مرهم این دل مجروحم همراه اوست.

۶- با چه کسی می توانم این نکته را بگویم که یار سنگدل من، مرا کشت در حالی که نفس حیات بخش عیسی بن مریم با اوست.

۷- حافظ از ایمان آورندگان واقعی عشق است پس او را محترم بدارید زیرا که عفو و بخشایش روح های گرامی بسیاری با اوست.

آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست تفسیر

به کسی علاقمند هستی که شخصی موفق و خوش خلق و مهربان است. او انسانی مقبول و مورد احترام است، اکنون مدتی است که بین شما جدایی افتاده است و این تو را به شدت غمگین و بی تاب کرده است، اما بدان که این وضعیت موقتی است و به خواست خدا در کارت گشایش خواهد شد، زیرا او نیز قدر تو را می داند و برایت ارزش قائل است.

آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست تعبیر در فال

مدتی از عزیزتان دور می شوید و دلتنگی او شما را ناراحت و دلگیر خواهد کرد، تنها راه تحمل این فراق، صبر و ایمان و توکل به خداوند است. به مردم محبت کنید و عشق بورزید تا مشکلات به راحتی یکی پس از دیگری حل شوند.

در آینده نزدیک روزهای خوشی در انتظارتان خواهد بود و زندگی رنگ تازه ای به خود می گیرد. از خداوند طلب بخشش کنید و در سایه لطف و مرحمت او از شادی هایی که در راه است لذت ببرید.

غزل شماره ۵۷ حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

دیوان حافظ

دیوان حافظ مجموعه اشعار حافظ را در بر می‌گیرد. اکنون، بیش از دویست سال از اوّلین چاپ رسمی این دیوان گذشته‌است، که در فاصله ۱۲۰۰ تا ۱۲۰۶ ه. ق. در کلکته صورت گرفت.

محتوا

دیوان حافظ کتابی است مشتمل بر همه اشعار باقی‌مانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار ملمع (به زبان فارسی و عربی) و یک غزل تمام عربی هم در آن به چشم می‌خورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیات است. شعرهایی در دیگر قالب‌های شعری مانند قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی هم در این دیوان هست. هیچ نشانه‌ای مبنی بر نابودی بخش عمده‌ای از اشعار حافظ در دست نیست و علاوه بر این، حافظ در زمان حیاتش شهرت زیادی داشته‌است. بنابراین زیاد نبودنِ تعداد شعرهای موجود در دیوان نشان می‌دهد که او شاعر پرکاری نبوده‌است.

غزلیات

شمار همهٔ غزل‌هایی که به‌طور کلی مورد پذیرش واقع شده‌اند، کمتر از ۵۰۰ غزل هستند: ۴۹۵ غزل در ویرایش قزوینی و غنی، ۴۸۶ غزل در ویرایش دوم خانلری و ۴۸۴ غزل در ویرایش سایه.

رباعیات

اصالت رباعیات حافظ مورد تردید جدی است و ازاین‌رو همهٔ رباعیات از ویرایش سایه زدوده شده‌است. پرویز ناتل خانلری رباعیات حافظ می‌نویسد: «هیچ‌یک از رباعیات منسوب به حافظ چه در لفظ و چه در معنی، ارزش و اعتبار چندانی ندارد و بر قدر و شأن این غزل‌سرا نمی‌افزاید.»

منبع: ویکیپدیا