یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست
خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد

کس نمی‌گوید که یاری داشت حق دوستی
حق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد

لعلی از کان مروت برنیامد سال‌هاست
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد

شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار
مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد

گوی توفیق و کرامت در میان افکنده‌اند
کس به میدان در نمی‌آید سواران را چه شد

صدهزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست
عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد

زهره سازی خوش نمی‌سازد مگر عودش بسوخت
کس ندارد ذوق مستی میگساران را چه شد

حافظ اسرار الهی کس نمی‌داند خموش
از که می‌پرسی که دور روزگاران را چه شد

معنی غزل حافظ اسرار الهی کس نمی داند خموش

١- کمک و مساعدتی در کسی نمی بینم برای یاران چه پیش آمد، مهر و محبت کی به پایان رسید و بر سر معشوقان و محبان چه آمده است؟

۲۔ آب حیات با آن همه روشنی، تیره و مات شد، خضر خجسته قدم کجاست؟ از شاخه گل هنگام خزان، خون می چکد، باد بهاران کجاست؟

٣- هیچ کس نمی گوید حق دوستی بر گردن یار است، حق شناسنان را چه پیش آمده و باران را چه شده است؟

۴- از معدن جوانمردی، سالهاست که هیچ گوهری به دست نیامده است، تابش خورشید و سعی و تلاش باد و باران برای ساختن گوهر، کجا رفته است؟

۵- این سرزمین، شهر دوستان و محبان و سرزمین مهربانان بود، مهربانی و صفا کی به پایان رسید و برای پادشاهان چه پیش آمده است؟

۶- گوی کامیابی و بزرگی را به میدان زندگی انداخته اند اما هیچ کس به این میدان نمی آید، چه بر سر سواران آمده است؟

۷- هزاران هزار گل شکفت اما هیچ بلبل نغمه خوانی، آوازی نخواند، برای عندلیبان و بلبلان چه اتفاقی افتاده است؟

۸- ناهید که رامشگر فلک است، نوایی خوش نمی زند مگر عودش در آتش سوخته است؟ هیچ کس رغبت به مستی ندارد، می نوشان را چه شده است؟

۹- حافظ، هیچ کس از رازهای پروردگار آگاهی ندارد پس خاموش باش از چه کسی می خواهی بپرسی که چرا گردش زمانه چنین شده است؟

تعبیر غزل شماره ۱۶۹ حافظ در فال

تعبیر اول

در میان اطرافیان کسی را که لایق دوستی و محبت تو باشد نمی بینی. به عهد و پیمان و رسم رفاقت هنوز هم پایبندی و در این راه رنج بسیار می کشی ولی کسی قدر تو را نمی داند.
در زندگی خود انتظار معجزه ای را می کشی که روزی به وقوع خواهد پیوست. گرچه هیچ کس جز خدا از فردا خبر ندارد.

تعبیر دوم

وقت خود را با غصه و ناله کردن برای مشکلات و سختی ها هدر ندهید که نتیجه ای ندارد. به جای آن سعی کنید با دوراندیشی، اراده و عزم قوی و توکل به خداوند به دنبال راه حل مشکلات باشید.

مدتی است دچار یاس و ناامیدی شده اید، هر چه زودتر به آن پایان داده و خود را جمع و جور کنید! تردید را کنار بگذارید، با دیگران با محبت و مهربانی رفتار می کنید و این از خصلت های خوب شماست.

احساس می کنید اطرافیان شما را فراموش کرده اند و در ازای خوبی ها، بدی دیده اید. به امید لطف و رحمت خداوند هستید اما وقتی درهای بسته باز می شود آن را نادیده می گیرید. دل به تقدیر خداوند بسپارید.

صوتی غزل شماره ۱۶۹ حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

 

 

حافظ

خواجه شمس‌ُالدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی (زادهٔ ۷۲۷ هجری قمری – درگذشتهٔ ۷۹۲ هجری قمری در شیراز)، مشهور به لِسان‌ُالْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسان‌ُالْعُرَفا و ناظِم‌ُالاُولیاء، شاعر فارسی‌زبانِ سدهٔ هشتم ه‍.ق شیراز است. بیش‌تر شعرهای او غزل است. مشهور است که حافظ به شیوهٔ سخن‌پردازی خواجوی کرمانی گرویده و همانندیِ سخنش با شعرِ خواجو مشهور است.

حافظ از مهم‌ترین اثرگذاران بر شاعرانِ فارسی‌زبانِ پس از خود شناخته می‌شود. در سده‌های هجدهم و نوزدهم میلادی اشعار او به زبان‌های اروپایی نیز ترجمه شد و نامش به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت. هر سال در ۲۰ مهر مراسم بزرگ‌داشت حافظ در آرامگاهش در شیراز با حضور پژوهشگرانی از اقصای دنیا برگزار می‌شود. در تقویم رسمی ایران ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ نامیده شده‌است.

منبع: ویکیپدیا