ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

وقت بخیر دوست داران شعر و ادب فارسی.سایت مولیزی مفتخر است که به شما عزیزان اطلاع رسانی می کند. در ادامه با ما همراه باشید تا به شما همراهان این غزل از حضرت حافظ بنام ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد و هرآنچه مورد نیاز شما عزیزان است را تقدیم کنم.

ممنون که سایت ما را انتخاب کردید.

شعر ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

غزل شماره: 167

از این غزل حضرت حافظ دو برداشت می شود. یکی در وصف پیامبر اسلام و بعثتش به پیامبری است و دیگری در تعریف از شاه شجاع، چراکه از حکومت امیر مبارزالدین کلاً زده شده و بسیار به اوضاع و احوال بدبین بوده است. به هرجهت ممدوح را ستاره‌ای می‌داند که درخشیدن آغاز کرده و همچون ماه رفیق و مونس دل رمیده او شده است.

غزل:

ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دل رمیده ما را رفیق و مونس شد

************

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

************

به بوی او دل بیمار عاشقان چو صبا

فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد

************

به صدر مصطبه‌ام می‌نشاند اکنون دوست

گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد

************

خیال آب خضر بست و جام اسکندر

به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد

************

طربسرای محبت کنون شود معمور

که طاق ابروی یار منش مهندس شد

************

لب از ترشح می پاک کن برای خدا

که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد

************

کرشمه تو شرابی به عاشقان پیمود

بیشتر بخوان بیشتر بدان سلسله موی دوست حلقه دام بلاست

که علم بی‌خبر افتاد و عقل بی‌حس شد

************

چو زر عزیز وجود است نظم من آری

قبول دولتیان کیمیای این مس شد

************

ز راه میکده یاران عنان بگردانید

چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد

************

معنی وتفسیر شعر ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

بیت۱- هنگامی که معشوق وارد محفل ما شد، ستاره ای بود که جلوه گر گشت و همچون ماه، روشنی بخش مجلس گردید و به آن رونق بخشید.در همین حال برای دل رنجور و آزرده و گریزان ما یار و همدمی دلنشین شد.

بیت۲- محبوب و معشوق من که به دبستان نرفته و دانشی نیاموخت، با غمزه و کرشمه اش به صد عالم و مدرس، مسائل زیادی را آموخت و حل کرد.

بیت٣- به امید و آرزوی وصال او دل عاشقان که چون نسیم سحری بیمار بود، شیفته چهره ی نسرین گونه ی او و چشم دلفریب چون نرگس او شد.

بیت۴- دوست اینک مرا در بالای پیشگاه میخانه مینشاند ببین که گدای این شهر چگونه امیر و بزرگ محفل شد.

بیت۵- من خیال و آرزوی رسیدن به آب حیات خضر و جام اسکندری را داشتم به همین سبب پیمانه نوش دربار سلطان ابوالفوارس شدم.

بیت۶- اکنون بنای محبت و عشرت، آباد می شود؛ چرا که سازنده و معمار آن ابروی خوشنما و دلربای یار من است.در حقیقت ناز و غمزه ی ابروی یار، آباد کننده ی همه ی ویرانی های دل می باشد.

بیت۷- بخاطر خدا. لبت را از ترشح شراب پاک کن زیرا که دل من هزاران اندیشه بد میکند.

بیشتر بخوان بیشتر بدان کرشمه ای کن و بازار ساحری بشکن

بیت۸- ناز و غمزه ی چشمان مست تو شرابی شدند که عاشقان از آن نوشیدند و با نوشیدن آن، علم و عقلشان از بین رفت.آنجا که جای شهود عاشقانه و عارفانه هست، جای بوالفضولی های عالمانه و عاقلانه نیست.

بیت۹- شعر من چون طلا گرانمایه و کمیاب است بله پذیرش نیکبختان، اکسیر سخن من شد.

بیت۱۰- ای دوستان و ای عاشقان!از راهی که به میخانه منتهی می شود، بازگردید؛ چراکه حافظ این راه را طی کرد و بی چیز و بینوا شد.آری هر کسی در این راه گام می زند، همه چیز خود را از دست می دهد.