آن خانه لطیفست نشانهاش بگفتید
سلام و درود به مولیزی های عزیز، با شعر آن خانه لطیفست نشانهاش بگفتید ازغزلیات دیوان شمس مولوی شاعر بزرگ با شما دوستان همراه هستیم. در ادامه متن کامل غزل، شرح آن و دانلود آهنگ محسن چاوشی به نام ای قوم حج رفته کجایید به شما همراهان همیشگی تقدیم می کنیم. امیدواریم مولیزی اطلاعات مفیدی دراختیار شما عزیزان قرار دهد تا انتها با ما همراه باشید…
آن خانه لطیفست نشانهاش بگفتید – غزل ۶۴۸ دیوان شمس
ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همین جاست بیایید بیایید
معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار
در بادیه سرگشته شما در چه هوایید
گر صورت بیصورت معشوق ببینید
هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید
ده بار از آن راه بدان خانه برفتید
یک بار از این خانه بر این بام برآیید
آن خانه لطیفست نشانهاش بگفتید
از خواجه آن خانه نشانی بنمایید
یک دسته گل کو اگر آن باغ بدیدید
یک گوهر جان کو اگر از بحر خدایید
با این همه آن رنج شما گنج شما باد
افسوس که بر گنج شما پرده شمایید
شرح غزل آن خانه لطیفست نشانهاش بگفتید
ای مردمانی که به حج رفتهاید، خوب نگاه کنید ببینید به کجا رفتهاید. معشوق شما همین جایی هست که شما حضور دارید.
معشوق شما همسایۀ شما است و دیوار خانهاش به دیوار خانۀ دل شما چسبیده است.
شما به چه خیال و دلیل واهی خودتان را سرگشتۀ بیابانها کردهاید؟
اگر توانایی درک صورت بیصورت معشوق را داشته باشید، خود شما هم صاحبخانه، هم خود خانه و هم کعبه هستید.
ده بار از آن راه سخت به خانۀ کعبه رفتید، برای یک بار هم که شده از خانۀ وجود خود بیرون بیایید و نگاهتان را به سطح بالاتری بیاورید.
آن خانۀ کعبه جای لطیفی است و نشانههای آن را نقل کردید، حالا اگر میتوانید نشانههای صاحب آن خانه را بگویید.
اگر حقیقتا آن باغ را مشاهده کردید، یک دسته گل از آن نشان بدهید.
و اگر از دریای رحمت الهی آمدهاید، حداقل یک گوهر از آن جا نشان دهید.
با این همه احوال، آن همه رنجهایی که برای رسیدن به آن خانه کشیدهاید برای شما تبدیل به گنج خواهد شد اما افسوس که خودتان پردهای پوشاننده بر آن گنج هستید.
دانلود آهنگ محسن چاوشی ای قوم حج رفته کجایید
پخش آنلاین
مولوی
جلالالدین محمد بلخی معروف به مولانا، مولوی و رومی (۶ ربیعالاول ۶۰۴، بلخ یا وخش – ۵ جمادیالثانی ۶۷۲ هجری قمری، قونیه) (۱۵ مهر ۵۸۶ – ۴ دی ۶۵۲ هجری شمسی) از مشهورترین شاعران ایرانی پارسیگوی است.
نام کامل وی «محمد بن محمد بن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلالالدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده میشدهاست.
در قرنهای بعد (ظاهراً از قرن ۹) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفتهاست و از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانستهاند. زبان مادری وی پارسی بودهاست.
نفوذ مولوی فراتر از مرزهای ملی و تقسیمات قومی است. ایرانیان، تاجیکها، ترکها، یونانیان، پشتونها، دیگر مسلمانان آسیای مرکزی و مسلمانان آسیای جنوب شرقی در طی هفت قرن گذشته به شدت از میراث معنوی رومی تأثیر گرفتهاند.
منبع: ویکیپدیا