از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
سلام و درود بر شما عزیزان بازدید کننده از سایت مولیزی.امیدوارم مطالبی که در ادامه خدمتتان عرض می کنم مفید واقع شود.دراین پست قصد معرفی این شعر زیبا را از شاعر بزرگ مولانا را دارم.
سپاس که تا آخر با ما همراه خواهید بود.
شعر از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
این غزل زیبا از شاعر بزرگ مولانا سروده شده است.
شعر:
روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
***
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
به کجا میروم آخر ننمایی وطنم
***
مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا
یا چه بوده است مراد وی از این ساختنم
***
آنچه از عالم عِلوی است من آن می گویم
رخت خود باز بر آنم که همانجا فکنم
***
مرغ باغ ملکوتم نِیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم
***
کیست آن گوش که او می شنود آوازم
یا کدام است سخن می کند اندر دهنم
***
کیست در دیده که از دیده برون می نگرد
یا چه جان است نگویی که منش پیرهنم
***
تا به تحقیق مرا منزل و ره ننمایی
یک دم آرام نگیرم نفسی دم نزنم
***
می وصلم بچشان تا در زندان ابد
به یکی عربده مستانه به هم درشکنم
***
من به خود نامدم اینجا که به خود باز روم
آنکه آورد مرا باز برد تا وطنم
***
تو مپندار که من شعر به خود می گویم
تا که هشیارم و بیدار یکی دم نزنم
***
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود شریفی نیا
برای تماشای دکلمه ی زیبای محمد رضا شریفی نیا اینجا کلیک کنید.
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود سالار عقیلی
جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولانا، مولوی و رومی (۶ ربیع‌الاول ۶۰۴، بلخ یا وخش – ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری، قونیه) (۱۵ مهر ۵۸۶ – ۴ دی ۶۵۲ هجری شمسی) از مشهورترین شاعران ایرانی پارسی‌گوی است.نام کامل وی «محمد بن محمد بن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلال‌الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می‌شده‌است. در قرن‌های بعد (ظاهراً از قرن ۹) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفته‌است و از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته‌اند. زبان مادری وی پارسی بوده‌است.
مولوی زادهٔ بلخ خوارزمشاهیان (خراسان در ایران بزرگ، افغانستان کنونی) یا وخش (شهر) بود و در زمان تصنیف آثارش (همچون مثنوی) در قونیه در دیار روم می‌زیست. با آنکه آثار مولوی برای عموم جهانیان است ولی پارسی‌زبانان بهرهٔ خود را از او بیشتر می‌دانند، چرا که حدود شصت تا هفتاد هزار بیت او فارسی است و خطبه‌ها و نامه‌ها و تقریرات (تعالیم او به شاگردانش که آن را ثبت کردند و به فارسی غیرادبی و روزانه است) او نیز به فارسی می‌باشد؛ و تنها حدود هزار بیت عربی و کمتر از پنجاه بیت به زبان‌های یونانی/ترکی (اغلب به‌طور ملمع در شعر فارسی)شعر دارد.
منبع:ویکی پدیا
سپاس که تا آخر پست با مولیزی همراه بودید.
