عبدالقادر گیلانی
با سلام و خدمت بازدیدکنندگان عزیز سایت محبوب مولیزی. دراین پست با زندگینامه عبدالقادرگیلانی همراه هستیم لطفا تا آخر پست ما را همراهی کنید.
عبدالقادر گیلانی کیست
عبدالقادر گیلانی (۱۰۷۷–۱۱۶۶ م) با نام کامل عبدالقادر بن صالح جنگی‌دوست گیلانی عارف، صوفی، محدث، و شاعر ایرانی سده پنجم و ششم قمری بود. وی بنیادگذار سلسله تصوف قادریه (منتسب به عبدالقادر) بود. او از سرشناسان بزرگان صوفیه و شیخ طریقه قادریه است. کنیه وی «ابومحمد» و لقبش «محی الدین» است.
خانواده
پدرش سیدموسی جنگی‌دوست، فرزند سید ابی‌عبدالله گیلانی بود عبدالقادر دخترزادهٔ ابوعبداللَّه صومعه‌ای، از بزرگان مشایخ گیلان و نام مادرش «ام‌الخیرامة الجبار فاطمه» بود. حدود چهل و نه فرزند از او باقی‌ماند، که بیست و هفت تن پسر و مابقی دختر بودند. بازماندگان نسبی وی نیز پس از فتح بغداد به وسیلهٔ شاه اسماعیل یکم از بین‌النهرین اخراج شدند.
القاب و نسب
نام کامل او «شیخ محی الدین ابو محمد عبدالقادر بن ابی صالح موسی جنگی دوست گیلانی» است و برخی القاب او «ثموت الثقلین»، «شیخ کل»، «شیخ مشرق»، «محی الدین» می‌باشد. از دیگر القاب او می‌توان به «غوث گیلانی»،«غوث»، «غوث اعظم»، «غوث الثقلین»، «باز اشهب»، «باز اللَّه» و «جنگی دوست» اشاره کرد.
زندگی نامه
در تاریخ و مکان زادروز او اختلاف وجود دارد و ۴۷۰ یا ۴۷۱ یا ۴۹۰ یا ۴۹۱ قمری تاریخ‌های زادروز او ذکر شده‌اند. در محل تولد وی نیز اختلاف وجود دارد. برخی محل تولد وی را روستای گیلان ده از توابع چابکسر می‌دانند که محل سکونت ابوالعباس قصاب آملی نیز بوده‌است.
بعضی نیز ولادت او را در قریه «بشتیر» از توابع گیلان و در شب ۱ رمضان ۴۷۰ قمری (۲۲ اسفند ۴۵۶ خورشیدی) دانسته‌اند. و نیز برخی ایشان را متولد صومعه سرا از شهرهای استان گیلان می‌دانند.
مقبره مادرش نیز در این شهر می‌باشد. وی در زمان حکومت ملکشاه سلجوقی متولد شد. به سبب حمایت‌های ملکشاه و وزیرش خواجه نظام الملک اوج دوره شهرت «علم» بود. اما به دلیل کشمکش وارثان تخت شاهی پس از قتل ملکشاه و همچنین ظهور فرقه نزاریه از اسماعیلیه به رهبری حسن صباح و جنگ‌های صلیبی و فتح بیت‌المقدس بدست مسیحیان، ثبات و آرامش زندگانی مردم از بین رفت.
تحصیلات
در جوانی در سن هجده سالگی به بغداد رفت و در آنجا نشو و نما یافت. در ابتدا علوم ادبی را از ابو زکریای تبریزی آموخت.
وی در بغداد، از ابوبکر محمد بن احمد و ابوالقاسم علی بن احمد بن بیان و ابوطالب بن یوسف، علم حدیث فرا گرفت سپس به نزد علی بن ابی سعید مخرمی، و در مدرسه او فقه آموخت.
وی با شیخ احمد یا حماد دباس مصاحب بود و از او فنون طریقت را آموخت.
او در زمان تحصیل از دسترنج خود ارتزاق می‌کرد.
وی در یادداشتن علم و دانش کوشش فراوان کرد و ملازم سیاحت و مجاهده و ریاضت و تفکر در تنهایی شد.
او یازده سال از عمر خود را در انزوای کامل به سر برد.
آثار و تالیفات
در اصول و فروع فقه و تصوف تألیفاتی به او منسوب است. از آثار وی:
- بشائر الخیرات (در دعا و اوراد)؛
- الغنیة لطالبی طریق الحق یا غنیة الطالبین لطریق الحق، در تصوف (مجموعهای از مواعظ وی)؛
- الفتح الربانی و الفیض الرحمانی، در تصوف (شامل ۶۲ مجلس وعظ از وی و مربوط به سال‌های ۵۴۵–۵۴۶ قمری)
- جلاء الخاطر فی الباطن و الظاهر، و الکبریت الاحمر، در صلوات بر پیامبر اسلام؛
- فتوح الغیب، در تصوف
- ملفوظات قادریه؛
- الفیوضات الربانیه فی الاوراد القادریه (مجموعهای از مناجات)؛
- ملفوظات گیلانی؛
- سر الاسرار و مظهر الانوار فیما یحتاج الیه الابرار؛
- آداب السلوک و التوصل الی منازل الملوک؛
- تحفة المتقین و سبیل العارفین؛
- حزب الرجاء و الانتهاء؛
- یواقیت الحکم؛
- معراج لطیف المعانی؛
- المواهب الرحمانیه و الفتوح الربانیه (در مراتب اخلاق پسندیده و مقامات عرفانی)؛
- جلال الظاهر (مجموعهای از مواعظ)؛
- دیوان غوث اعظم، دیوان شعر؛
درگذشت
در روز و ماه درگذشت شیخ عبدالقادر گیلانی اختلاف وجود دارد. سال‌های ۵۶۰ یا ۵۶۱ یا ۵۶۲ قمری به‌عنوان تاریخ درگذشت او ذکر شده‌است. اما همه مورخان و صاحبان کتاب‌های رجال درگذشت او را در سال ۵۶۱ قمری نوشته‌اند.
در شب شنبه ۸ ربیع‌الاول ۵۶۱ قمری (۲۹ دی ۵۴۴ خورشیدی) در مدرسه‌ای که وعظ و ارشاد می‌کرد در بغداد درگذشت و همان‌جا در مدرسه‌اش به خاک سپرده شد.مقبره وی توسط شاه اسماعیل یکم در جریان فتح بغداد تخریب شد.
منبع : ویکی پدیا
آرامگاه عبدالقادر گیلانی
بارگاه او در کشور عراق از رونق بسیاری برخوردار است .
علما و اهل سنت از راه‌های دور و نزدیک به زیارت مرقدش می‌روند و کنار قبرش از خداوند حاجات خود را می‌خواهند.
با تشکر از اینکه ما را تا آخر پست همراهی کردید /مولیزی.
