من آنچه شرط بلاغ است

من آنچه شرط بلاغ است

من آنچه شرط بلاغ است

من آنچه شرط بلاغ است

با سلام و خسته نباشید به بازدیدکنندگان عزیز سایت محبوب مولیزی. در این پست به این بیت شعر از استاد سخن ، سعدی شیرازی که به دلیل پرکاربرد بودن آن تبدیل به مثلی در میان مردم شده است میپردازیم.

امیدوارمم مطالب مورد رضایت شما قرار بگیرد.

شعر من آنچه شرط بلاغ است با تو میگویم

سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره36

متن شعر :

توانگری نه به مالست پیش اهل کمال

که مال تا لب گورست و بعد از آن اعمال

✦✦✦✦✦✦✦✦

من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم

تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال

✦✦✦✦✦✦✦✦

محل قابل و آنگه نصیحت قائل

چو گوش هوش نباشد چه سود حسن مقال

✦✦✦✦✦✦✦✦

به چشم و گوش و دهان آدمی نباشد شخص

که هست صورت دیوار را همین تمثال

✦✦✦✦✦✦✦✦

نصیحت همه عالم چو باد در قفس است

به گوش مردم نادان چو آب در غربال

✦✦✦✦✦✦✦✦

دل ای حکیم درین معبر هلاک مبند

که اعتماد نکردند بر جهان عقال

✦✦✦✦✦✦✦✦

مکن به چشم ارادت نگاه در دنیا

که پشت مار به نقش است و زهر او قتال

✦✦✦✦✦✦✦✦

نه آفتاب وجود ضعیف انسان را

که آفتاب فلک را ضرورتست زوال

✦✦✦✦✦✦✦✦

چنان به لطف همی پرورد که مروارید

دگر به قهر چنان خرد می‌کند که سفال

✦✦✦✦✦✦✦✦

برفت عمر و نرفتیم راه شرط و ادب

به راستی که به بازی برفت چندین سال

✦✦✦✦✦✦✦✦

زمان توبه و عذرست و وقت بیداری

که پنج روز دگر می‌رود به استعجال

✦✦✦✦✦✦✦✦

کنون هوای عمل می‌زند کبوتر نفس

که دست جور زمانش نه پر گذاشت نه بال

✦✦✦✦✦✦✦✦

چنان شدم که به انگشت می‌نمایندم

نماز شام که بر بام می‌روم چو هلال

✦✦✦✦✦✦✦✦

وصال حضرت جان‌آفرین مبارک باد

که دیر و زود فراق اوفتد درین اوصال

✦✦✦✦✦✦✦✦

به زیر بار گنه گام برنمی‌گیرم

که زیر بار به آهستگی رود حمال

✦✦✦✦✦✦✦✦

ادامه شعر

معنی ضرب المثل  من آنچه شرط بلاغ است با تو میگویم

سعدی  می‌گوید : من آنچه شرط بلاغ است با تو می‌گویم تو خواه از سخنم پند گیری و خواه‌ ملال :

سعدی در این بیت اشاره به پند و موعظه فردی آگاه به شخص مخاطب دارد. سعدی معتقد است در پند دادن نباید اصرار بیش از حد باشد چرا که اگر پند و نصیحتی در کار باشد و به نتیجۀ درست و خوبی هم برسد، شرایط خاصی باید حاکم باشد. اثرگذاری پند به این سادگی‌ها نیست!

من فقط وظیفه‌ام این است که سخنم را به تو بگویم .

کتاب  مواعظ  سعدی

کتاب مواعظ سعدی [چ1] -کتاب گیسوم

ابومحمّد مُشرف‌ الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف، متخلص به سعدی میباشد.
او شاعر و نویسنده ی پارسی گوی ایرانی است،اهل ادب به او لقب استادِ سخن یا پادشاهِ سخن و در برخی موارد به طور مطلق استاد را داده اند.
او در نظامیهٔ بغداد  که مهم‌ترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب می‌آمد تحصیل کرد و پس از آن به‌عنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد.زادگاه سعدی شیراز است و او پس از سفرهای خود به آنجا بازگشت و تا پایان عمر خود در شیراز ماند و آرامگاه او نیز در همانجا با نام سعدیه شناخته میشود.زمان حیات وی همزمان با حمله مغولان به ایران و سقوط بسیاری از حکومت ها نظیر خوارزمشاهیان و عباسیان بود.
سعدی تأثیر قابل وصفی بر زبان فارسی گذاشته ‌است؛ به‌ صورتی که شباهت بسیار زیاد و انکار ناپذیری بین فارسی امروزی و زبان سعدی وجود دارد. آثار او مدت‌ ها در مدرسه‌ ها به‌ عنوان منبع آموزش زبان و ادبیات فارسی تدریس می‌شده و بسیاری از ضرب ‌المثل ‌های رایج در زبان فارسی امروزی از آثار وی برگرفته شده ‌است. او بر خلاف بسیاری از نویسندگان معاصر یا قبل از خود، ساده‌ نویسی  را پیشه و رهرو خود کرد و توانست حتی در زمان حیات و زندگی خود شهرت زیادی به دست آورد.
کتاب حاضر مواعظ سعدی-قصاید میباشد.
با تشکر از اینکه ما را تا آخر پست همراهی کردید / مولیزی.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *