تفسیر شعر به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است
سلام به مولیزی های عزیز، با تفسیر شعر به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است ازغزلیات زیبای حافظ شیرازی با شما دوستان همراه هستیم. در ادامه متن کامل غزل، معنی، تفسیر و تعبیرغزل درفال و همچنین فایل صوتی غزل برای شما همراهان همیشگی آورده شده است. از اینکه با نظرات سازنده خود ما را در بهبود و پیشرفت سایت مولیزی یاری می کنید سپاسگزاریم…
“حافظ شیرازی” شاعر ایرانی بزرگ و از سخنوران نامی جهان است. اکثر اشعار “حافظ” در قالب غزل می باشند و به “غزلیات حافظ” معروف است. شعر زیر یکی از غزلیات حافظ می باشد، با مولیزی همراه باشید…
به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است – غزل شماره ۵۰ دیوان حافظ
معنی غزل به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است
۱- دل من خود به زلف تو مبتلا شده پس او را با ناز و غمزه ات بکش که سزاوار او همین است.
۲- اگر برآوردن آرزوی ما از دستت بر می آید، فرصت را از دست مده که احسانی شایسته و درخور است.
٣- ای زیباروی شیرین دهان، به جان تو سوگند که چون شمع آرزویم فنا و نیستی در شبهای تیره است.
۴- هنگامی که تصمیم به عشق ورزی گرفتی به تو گفتم ای بلبل این کار را مکن زیرا که گل تصمیم خود را گرفته است.
۵- بوی خوش گل را نیازی به مشک چین و چگل نیست زیرا نافه های خوشبویی در زیر قبای خویشتن دارد.
۶- به نیازمندی به در خانه صاحبان بی انصاف دنیا مرو زیرا که گنج سلامتی تو، در خانه خودت است.
۷- حافظ با آنکه در طريقه عشقبازی سوخت و فنا شد اما هنوز هم بر سر عهد و پیمان اولیه خود است.
تفسیر غزل به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است
به خود کرده گرفتار شده ای و اکنون در پی حل این مشکل به هر دری می زنی و از هر کسی کمک می خواهی، ولی این سعی تو بی فایده است. هیچ کس به جز خودت نمی تواند گره این مشکل را باز کند و بخاطر داشته باش که مشکلات کاری و اقتصادی تو نباید در سایر موارد زندگیت تولید اشکال نماید. در مورد عشقی که در سر داری می توانی به وفاداری طرف مقابل خود اطمینان داشته باشی.
تعبیر غزل به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است در فال
بدانید که هر مشکلی راه حل خاصی دارد و همه درها با یک کلید باز نمی شوند. برای انجام کاری دچار تردید هستید، شک نکنید و هر چه زودتر برای انجام کار خیر پیشقدم شوید.
برای رفع مشکلات و سختی ها لازم است خوب فکر کرده و با تلاش و کوشش و توکل بر خداوند بر مسائل زندگی تان غلبه کنید.
صبور باشید و ناامیدی و غم و غصه را کنار بگذارید. شما توانمندی های زیادی دارید و با بهره گیری از هوش خود بهترین نتایج را به دست خواهید آورد.
بیشتر به سلامتی روح و جسم خود توجه کنید و زندگی را سخت نگیرید.
غزل به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است با صدای علی موسوی گرمارودی
دیوان حافظ
دیوان حافظ مجموعه اشعار حافظ را در بر می‌گیرد. اکنون، بیش از دویست سال از اوّلین چاپ رسمی این دیوان گذشته‌است، که در فاصله ۱۲۰۰ تا ۱۲۰۶ ه. ق. در کلکته صورت گرفت.
محتوا
دیوان حافظ کتابی است مشتمل بر همه اشعار باقی‌مانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار ملمع (به زبان فارسی و عربی) و یک غزل تمام عربی هم در آن به چشم می‌خورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیات است. شعرهایی در دیگر قالب‌های شعری مانند قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی هم در این دیوان هست. هیچ نشانه‌ای مبنی بر نابودی بخش عمده‌ای از اشعار حافظ در دست نیست و علاوه بر این، حافظ در زمان حیاتش شهرت زیادی داشته‌است. بنابراین زیاد نبودنِ تعداد شعرهای موجود در دیوان نشان می‌دهد که او شاعر پرکاری نبوده‌است.
غزلیات
شمار همهٔ غزل‌هایی که به‌طور کلی مورد پذیرش واقع شده‌اند، کمتر از ۵۰۰ غزل هستند: ۴۹۵ غزل در ویرایش قزوینی و غنی، ۴۸۶ غزل در ویرایش دوم خانلری و ۴۸۴ غزل در ویرایش سایه.
رباعیات
اصالت رباعیات حافظ مورد تردید جدی است و ازاین‌رو همهٔ رباعیات از ویرایش سایه زدوده شده‌است. پرویز ناتل خانلری رباعیات حافظ می‌نویسد: «هیچ‌یک از رباعیات منسوب به حافظ چه در لفظ و چه در معنی، ارزش و اعتبار چندانی ندارد و بر قدر و شأن این غزل‌سرا نمی‌افزاید.»
منبع: ویکیپدیا
