خم زلف تو دام کفر و دین است
ز کارستان او یک شمه این است

جمالت معجز حسن است لیکن
حدیث غمزه‌ات سحر مبین است

ز چشم شوخ تو جان کی توان برد
که دایم با کمان اندر کمین است

بر آن چشم سیه صد آفرین باد
که در عاشق کشی سحرآفرین است

عجب علمیست علم هیئت عشق
که چرخ هشتمش هفتم زمین است

تو پنداری که بدگو رفت و جان برد
حسابش با کرام الکاتبین است

مشو حافظ ز کید زلفش ایمن
که دل برد و کنون دربند دین است

خم زلف تو دام کفر و دین است معنی

١- چین و شکن گیسوی تو، دام کافر و دیندار شده و تازه این اندکی از هنرنمایی او است.

۲- چهره ی نیکوی تو، معجزه زیبایی است اما سخن و داستان ناز و کرشمه ی تو، خود سحری آشکار است.

٣- از تیر چشمان گستاخ تو چگونه می توان جان به در برد در حالی که همیشه با کمان ابرویت در کمین است.

۴- صد آفرین بر آن چشمان سیاهی باد که در شیوه ی عاشق کشی، سحرآفرین و جادو ساز است.

۵- در یافتن علم اختر عشق چه علم شگفتی است که سپهر هشتم با آن همه بلندی اش گویا طبقه هفتم زمین است (پست و پایین است).

۶- تو تصور میکنی که غیبت کننده و بدگو رفت و جان به سلامت برد. نه، بلکه حسابرسی به اعمال او با کرام الكاتبين است.

۷- حافظ از فتنه زلف او ایمن مشو زیرا که او دل را برده و اکنون در حال دین بردن تو است.

خم زلف تو دام کفر ودین است تفسیر

بر سر راه تو دامی پهن شده است که تو باید با هوشیاری بسیار از آن عبور کنی. از آنجائیکه او ظاهری بسیار دل پسند و رفتاری بسیار مسحورکننده دارد و در عین حال قصد به دام انداختن تو را در سر دارد باید بسیار عاقلانه و با احتیاط عمل کنی. زیرا اگر در دام او اسیر شوی تمام موقعیت های خود را از دست خواهی داد. پس به خدا توکل کن و حساب کسانی را که به تو بد کرده اند به خدا واگذار کن و در پی جبران مباش.

خم زلف تو دام کفر ودین است تعبیر در فال حافظ

اگرچه به نظر می رسد برای رسیدن به سرمنزل مقصود و در آغوش گرفتن یار راه زیاد و مشکلات فراوانی وجود دارد اما با یاد و توکل به خداوند متعال و هوشیاری می توانید همه مشکلات را پشت سر گذاشته و به مراد دل تان برسید.

بدخواهان و حسودان برای شما دام گسترده اند و به دنبال ضربه زدن به شما هستند، مراقب باشید و از خداوند کمک بخواهید.

غزل شماره ۵۵ حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

خم زلف تو دام کفر و دین است زکارستان او یک شمه این است. «چشم سیه» اجرای خصوصی محمدرضا شجریان و حبیب الله بدیعی

دیوان حافظ

دیوان حافظ مجموعه اشعار حافظ را در بر می‌گیرد. اکنون، بیش از دویست سال از اوّلین چاپ رسمی این دیوان گذشته‌است، که در فاصله ۱۲۰۰ تا ۱۲۰۶ ه. ق. در کلکته صورت گرفت.

محتوا

دیوان حافظ کتابی است مشتمل بر همه اشعار باقی‌مانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار ملمع (به زبان فارسی و عربی) و یک غزل تمام عربی هم در آن به چشم می‌خورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیات است. شعرهایی در دیگر قالب‌های شعری مانند قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی هم در این دیوان هست. هیچ نشانه‌ای مبنی بر نابودی بخش عمده‌ای از اشعار حافظ در دست نیست و علاوه بر این، حافظ در زمان حیاتش شهرت زیادی داشته‌است. بنابراین زیاد نبودنِ تعداد شعرهای موجود در دیوان نشان می‌دهد که او شاعر پرکاری نبوده‌است.