ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

تا درخت دوستی بر کی دهد
حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو آیین درویشی نبود
ور نه با تو ماجراها داشتیم

شیوهٔ چشمت فریب جنگ داشت
ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

گلبن حسنت نه خود شد دلفروز
ما دم همت بر او بگماشتیم

نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد
جانب حرمت فرونگذاشتیم

گفت خود دادی به ما دل حافظا
ما محصل بر کسی نگماشتیم

معنی شعر ما زیاران چشم یاری داشتیم

۱- ما از یاران توقع کمک و یاری داشتیم، اما آنچه که تصور می کردیم، خطا و اشتباه بود.

٢- تا ببینیم که چه زمانی، درخت دوستی، میوه و نتیجه ای می دهد، اکنون رفتیم و تخم دوستی کاشتیم.

٣- بحث و جدل رسم و آئين درویشان نیست وگرنه با تو عرض حالهای بسیار داشتیم.

۴- ناز و کرشمه چشمان تو، در نهان با ما سر جنگ داشت و ما اشتباه کردیم و آن را صلح و آشتی پنداشتیم.

۵- نهال زیبایی تو خود به خود دل افروز و زیبا نشد بلکه نفس همت خود را نگاهبان او کردیم.

۶- اعتراضها و حوادث بسیاری صورت گرفت و کسی شکایتی نکرد، آری ما جانب حرمت و احترام را نگاه داشتیم.

۷- گفت: ای حافظ، تو خود دل به ما دادی، ما مأموری برای کسی فرستادیم.

تفسیر شعر ما ز یاران چشم یاری داشتیم

تفسیر اول

با امید به یاری و مدد دوستان وارد کاری شده ای، اما تمام تصورات شما غلط از آب درآمد و آنها تو را تنها گذاردند. با تمام زحمتی که تو در این راه کشیده بودی اکنون غصه بیهوده نخور و بدان اشتباه تو در آن بود که به جای توکل به خدا از خلق او یاری خواستی. اکنون به خود بیا و از قادر مطلقی یاری بجو که هرگز تو را در نیمه های راه رها نخواهد کرد.

تفسیر دوم

در طول زندگی به افراد نامناسب اطمینان کرده اید که شما را در مسیر زندگی تنها گذاشته و بی وفایی کرده اند. تکیه کردن به این انسان ها باعث پشیمانی شما شده است.

بهتر است از این به بعد به توانایی ها و استعدادهای خود تکیه داشته باشید، دوباره بلند شوید و از نقطه اول شروع کنید که با تلاش و توکل بی شک موفقیت با شما خواهد بود.

شعر ما زیاران چشم یاری داشتیم صوتی

دیوان حافظ

دیوان حافظ مجموعه اشعار حافظ را در بر می‌گیرد. اکنون، بیش از دویست سال از اوّلین چاپ رسمی این دیوان گذشته‌است، که در فاصله ۱۲۰۰ تا ۱۲۰۶ ه. ق. در کلکته صورت گرفت.

محتوا

دیوان حافظ کتابی است مشتمل بر همه اشعار باقی‌مانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار ملمع (به زبان فارسی و عربی) و یک غزل تمام عربی هم در آن به چشم می‌خورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیات است. شعرهایی در دیگر قالب‌های شعری مانند قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی هم در این دیوان هست. هیچ نشانه‌ای مبنی بر نابودی بخش عمده‌ای از اشعار حافظ در دست نیست و علاوه بر این، حافظ در زمان حیاتش شهرت زیادی داشته‌است. بنابراین زیاد نبودنِ تعداد شعرهای موجود در دیوان نشان می‌دهد که او شاعر پرکاری نبوده‌است.