هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
سلام و درود به مولیزی های عزیز، با شعر هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق ازغزلیات زیبای حافظ شیرازی با شما دوستان همراه هستیم. در ادامه غزل، معنی و تعبیرغزل در فال و فایل صوتی غزل برای شما همراهان همیشگی آورده شده است. همچنین شعرهرگز نمیرد آنکه دلش جلد مشهد است از سید حسن رستگار برای شما عزیزان آورده شده است. امیدواریم مولیزی اطلاعات مفیدی دراختیار شما عزیزان قرار دهد تا انتها با ما همراه باشید.
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق – غزل شماره 11 دیوان حافظ
ساقی به نور باده برافروز جام ما
مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما
ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم
ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما
چندان بود کرشمه و ناز سهی قدان
کاید به جلوه سرو صنوبرخرام ما
ای باد اگر به گلشن احباب بگذری
زنهار عرضه ده بر جانان پیام ما
گو نام ما ز یاد به عمدا چه می‌بری
خود آید آن که یاد نیاری ز نام ما
مستی به چشم شاهد دلبند ما خوش است
زان رو سپرده‌اند به مستی زمام ما
ترسم که صرفه‌ای نبرد روز بازخواست
نان حلال شیخ ز آب حرام ما
حافظ ز دیده دانه اشکی همی‌فشان
باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما
دریای اخضر فلک و کشتی هلال
هستند غرق نعمت حاجی قوام ما
معنی غزل هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
۱- ای ساقی، با روشنی باده ات. جام ما را برافروز و ای مطرب بخوان که جهان به کام ما شد.
٢- ما عکس چهره محبوب را در پیاله شراب دیده ایم، ای کسی که از لذت باده گساری همیشگی ما بی خبری.
۳- آنکس که دلش به عشق زنده شد، هرگز نخواهد مرد، بر دفتر گیتی، بقای ما ثبت شده است.
۴- کرشمه و ناز بلند بالایان تا جایی خواهد بود که معشوق بلند قامت ما، خود را نشان نداده باشد.
۵- ای باد اگر از مجلس و گلشن دوستان می گذری، توجه کن که پیام ما را به محبوب ما برسانی …
۶- و به او بگویی که چرا به عمد، نام ما را فراموش می کنی؟ زمانی می رسد که دیگر نامی از ما نخواهد ماند.
۷- مستی و خماری، پسندیده چشمان زیبای دلبند ماست، از آن روست که سررشته اختیار ما را به دست مستی سپرده اند.
۸- می ترسم که روز رستاخیز، نان حلال شیخ بر آب حرامی (شراب) که ما می خوریم، فضیلت و برتری نداشته باشد.
۹- حافظ، قطره اشکی از چشم بیفشان شاید که مرغ وصل، قصد دام ما را کند و بر ما رحم آرد.
۱۰- دریای نیلگون آسمان و کشتی ماه نو، در نعمتهای حاجی قوام الدین، غرق شده اند.
تعبیر غزل هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق در فال
تعبیر اول
به زودی به مراد و مطلب خود خواهی رسید و جهان به کامت خواهد شد. از یک دوست پیامی دریافت خواهی کرد که شادمانت می کند. به خاطر عشق و صداقتی که در دل داری بلند آوازه می شوی. نگران آینده نباش و قدم از راه راست بیرون نگذار تا از نعمتهای بی پایان خداوندی بهره مند شوی.
تعبیر دوم
دل بستن به دنیا و خوشی های زودگذر آن چیزی جز ناامیدی به همراه ندارد. از روزهایی که در پیش دارید هراس نداشته باشید، روزهای خوبی در آینده در انتظار شماست.
به مردم عشق بورز و با مهربانی رفتار کن، که عشق و محبت کلید رسیدن به آرزوهای دلتان است. به زودی زیارتی نصیب شما خواهد شد و برکت و نعمت به زندگی تان سرازیر خواهد شد. وصال یار نزدیک است.
صوتی غزل هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
هرگز نمیرد آنکه دلش جلد مشهد است
باید غبار صحن تو را طوطیا کنند
« آنانکه خاک را به نظر کیمیا کنند»
هو هوی باد نیست که پیچیده در رواق
خیل ملائکند رضا یا رضا کنند
بازار عاشقان تو از بس شلوغ شد
ما شاعرت شدیم که مارا سوا کنند
«هر گز نمیرد آنکه دلش» جلد مشهد است
حتی اگر که بال و پرش را جدا کنند
هر کس به مشهد آمد و حاجت گرفت و رفت
او را به درد کرببلا مبتلا کنند
دردی عظیم و سخت که آن درد را فقط
با یک نگاه گوشه ی چشمت دوا کنند
از آن حریم قدسی ات آقای مهربان
« آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کنند»
شاعر: سید حسن رستگار
دیوان حافظ
دیوان حافظ مجموعه اشعار حافظ را در بر می‌گیرد. اکنون، بیش از دویست سال از اوّلین چاپ رسمی این دیوان گذشته‌است، که در فاصله ۱۲۰۰ تا ۱۲۰۶ ه. ق. در کلکته صورت گرفت.
محتوا
دیوان حافظ کتابی است مشتمل بر همه اشعار باقی‌مانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار ملمع (به زبان فارسی و عربی) و یک غزل تمام عربی هم در آن به چشم می‌خورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیات است.
شعرهایی در دیگر قالب‌های شعری مانند قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی هم در این دیوان هست. هیچ نشانه‌ای مبنی بر نابودی بخش عمده‌ای از اشعار حافظ در دست نیست و علاوه بر این، حافظ در زمان حیاتش شهرت زیادی داشته‌است. بنابراین زیاد نبودنِ تعداد شعرهای موجود در دیوان نشان می‌دهد که او شاعر پرکاری نبوده‌است.
غزلیات
شمار همهٔ غزل‌هایی که به‌طور کلی مورد پذیرش واقع شده‌اند، کمتر از ۵۰۰ غزل هستند: ۴۹۵ غزل در ویرایش قزوینی و غنی، ۴۸۶ غزل در ویرایش دوم خانلری و ۴۸۴ غزل در ویرایش سایه.
رباعیات
اصالت رباعیات حافظ مورد تردید جدی است و ازاین‌رو همهٔ رباعیات از ویرایش سایه زدوده شده‌است. پرویز ناتل خانلری رباعیات حافظ می‌نویسد: «هیچ‌یک از رباعیات منسوب به حافظ چه در لفظ و چه در معنی، ارزش و اعتبار چندانی ندارد و بر قدر و شأن این غزل‌سرا نمی‌افزاید.»
منبع: ویکیپدیا
