عیب رندان مکن
درود به همراهان سایت مولیزی.دراین پست میخواهیم تکمیل شده یکی از اشعارزیبای حافظ به نام عیب رندان مکن….. را به همراه تعبیر غزل با شما دوستان به اشتراک بگذاریم.
ممنونم که با ما همراه هستید.
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها
مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت
ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل
تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت
نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس
پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت
حافظا روز اجل گر به کف آری جامی
یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت
تعبیر غزل :
از عیب جویی کردن از دیگران برحذر باشید،
همه ما عیوبی داریم و سزاوار نیست بدون توجه
به نقص های خود، عیب دیگران را بازگو کنیم.
هر انسانی حق دارد زندگی اش را آنطور که دوست
دارد نقاشی کند و اهداف خودش را داشته باشد.
شما چه خوب باشید یا بد، اعمال تان پای
خودتان نوشته می شود.
به زودی به آنچه می خواهید دست پیدا می کنید،
از یاد خداوند غافل نشوید و تقوی پیشه کنید
تا از درگاه حضرتش مطرود نشوید.
در اثرپذیری حافظ از قرآن تردیدی نیست. انقلابِ حافظ در
غزل، که همانا سرودنِ ابیاتِ معناً مستقل باشد، تحت تأثیر
سبکِ قرآن بوده است. در عین حال، حافظ فرهنگ باستانی
و فرهنگ اسلامی ایران را با دین، کلام، فلسفه و عرفان
پیوند داد و در شعرش متبلور ساخت. او عناصر
جهان‌بینی رندانه‌اش را وامدارِ فردوسی، خیام، سنایی،
عراقی، عطار و مولوی است. به‌گزارش خرمشاهی،
حافظ از ۲۵ شاعر اثر پذیرفته‌است. این اثرپذیری‌ها
هم جنبه‌های لفظی و هم جنبه‌های محتوایی داشته است.
