در هوایت بی قرارم روز و شب

وقت بخیر همراهان گرامی خیلی خوش آمدید به سایت خودتون مولیزی.در ادامه با ما همراه باشید تا یک غزل دیگر از مولوی بنام در هوایت بی قرارم روز و شب را تقدیم شما شعر دوستان کنم.

ممنون که نگاه گرمتان را به ما اختصاص می دهید.

شعر در هوایت بی قرارم روز و شب

غزل شماره 302

شاعر: مولانا,دیوان شمس

غزل:

در هوایت بی‌قرارم روز و شب

سر ز پایت برندارم روز و شب

*************

روز و شب را همچو خود مجنون کنم

روز و شب را کی گذارم روز و شب؟

*************

جان و دل از عاشقان می‌خواستند

جان و دل را می‌سپارم روز و شب

*************

تا نیابم آن چه در مغز منست

یک زمانی سر نخارم روز و شب

*************

تا که عشقت مطربی آغاز کرد

گاه چنگم گاه تارم روز و شب

*************

می‌زنی تو زخمه و بر می‌رود

تا به گردون زیر و زارم روز و شب

*************

ساقیی کردی بشر را چل صبوح

زان خمیر اندر خمارم روز و شب

*************

ای مهار عاشقان در دست تو

در میان این قطارم روز و شب

*************

می‌کشم مستانه بارت بی‌خبر

همچو اشتر زیر بارم روز و شب

*************

تا بنگشایی به قندت روزه‌ام

تا قیامت روزه دارم روز و شب

*************

چون ز خوان فضل روزه بشکنم

عید باشد روزگارم روز و شب

*************

جان روز و جان شب ای جان تو

انتظارم انتظارم روز و شب

*************

تا به سالی نیستم موقوف عید

با مه تو عیدوارم روز و شب

بیشتر بخوان بیشتر بدان ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

*************

زان شبی که وعده کردی روز بعد

روز و شب را می‌شمارم روز و شب

*************

بس که کشت مهر جانم تشنه است

ز ابر دیده اشکبارم روز و شب

*************

معنی بیت در هوایت بی قرارم روز و شب

پرواضح است که «در هوایت»؛ یعنی در عشق و تمنایت. خطابش به معشوق است که همواره درباره آن سخن گفته‌ایم. می‌گوید: در آرزوی وصالت، شب و روز بی‌قرارم. معلوم است که تمنای وصال و در هوای معشوق بودن، قراری برای انسان باقی نمی‌گذارد و انسان، در این صورت همیشه بی قرار است. وقتی در چنین شرایطی هستم و چنین آرزویی دارم: سر ز پایت برندارم روز و شب؛ سرم را به پایت می‌گذارم.