صائب تبریزی
درود به همراهان سایت مولیزی.دراین پست قصد معرفی یکی ازغزل سرایان معروف اهل تبریز به نام صائب تبریزی را داریم با ما همراه باشید تا شما را با این شاعر قرن یازدهم هجری آشنا کنیم.
صائب تبریزی اشعار
باد بهار مرهم دل‌های خسته است
گل مومیایی پر و بال شکسته است
شاخ از شکوفه پنبه سرانجام می‌کند
از بهر داغ لاله که در خون نشسته است
وقت است اگر ز پوست بر آیند غنچه‌ها
شیر شکوفه زهر هوا را شکسته است
صائب تبریزی pdf
دانلود دیوان غزلیات صائب
تبریزی زندگینامه
میرزا محمّدعلی متخلص به صائب تبریزی و معروف به میرزا صائب بزرگترین غزلسرای قرن یازدهم هجری است . وی در حدود سالهای 970 الی 973 – 1000 الی ۱۰۰۳ هجری – در تبریز یا به قوی اصفهان دیده به جهان گشود.پدر او میرزا عبد الرحیم ف تاجری معتبر بود . خانواده صائب جزو هزار فامیلی بودند که به فرمان شاه عباس از تبریز به اصفهان کوچ کردند و در محله عباس آباد سکنی گزیدند.صائب در اصفهان پرورش یافت و دانش های ادبی و عقلی و نقلی را نزد استادان آن شهر و خطاطی را نزد عموی خود شمس الدین تبریزی شیرین قلم مشهور به شمس ثانی آموخت . در جوانی به حج رفت و به زیارت مشهد مقدس نیز نایا امد
تبریزی مقبره
وی در سال ۱۰۸۶ هجری قمری پس از ۸۰ سال عمر از دنیا رفت.مزار و آرامگاه او در محله لنبان اصفهان و در خیابانی همنام با اسم خودش، صائب وجود دارد.
تبریزی شعر عاشقانه
گر چه او هرگز نمی گیرد ز حال ما خبر
درد او هر شب خبر گیرد ز سر تا پای ما
از خط فرمان او روزی که پا بیرون نهیم
تیشه گردد هر سر خاری، به قصد پای ما
تبریزی امام حسین
خاکیان را از فلک امید آسایش خطاست
آسمان با این جلالت گوی چوگان قضاست
