با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
تا بی‌خبر بمیرد در درد خودپرستی

عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید
ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی

دوش آن صنم چه خوش گفت در مجلس مغانم
با کافران چه کارت گر بت نمی‌پرستی

سلطان من خدا را زلفت شکست ما را
تا کی کند سیاهی چندین درازدستی

در گوشه سلامت مستور چون توان بود
تا نرگس تو با ما گوید رموز مستی

آن روز دیده بودم این فتنه‌ها که برخاست
کز سرکشی زمانی با ما نمی‌نشستی

عشقت به دست طوفان خواهد سپرد حافظ
چون برق از این کشاکش پنداشتی که جستی

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی معنی

۱- با آن کسی که ادعای معرفت دارد از رموز عشق و مستی چیزی نگویید تا در درد خود پرستی خود، بی آنکه خبری از این رموز داشته باشد، بمیرد.

۲- عاشق مشو وگرنه روزی کار و فرصت در دنیا پایان می پذیرد و تو هنوز در کارخانه آفرینش، نقشی که منظور آفرینش تو بوده را نخوانده ای.

٣- دیشب، آن بت زیبای من چه کلام دلپذیری در بزم مغان به من گفت: تو با کافران چه میکنی اگر که بت پرست نیستی؟

۴- ای پادشاه کشور دل من، بخاطر خدا ببین که گیسوانت، ارج ما را پایمال کرد، تا کی چنین گیسوان سیاهی قصد ستم و جور دارد؟

۵- تا زمانی که نرگس مست تو، اسرار مستی را برایمان بازگو میکند چگونه می توانیم در گوشه سرای امنی، پنهان بمانیم.

۶- من همان روز که تو از تکبر و ناز در کنار ما نمینشستی، این فتنه هایی که حالا برخاسته را پیش بینی کرده بودم.

۷۔ حافظ، عشق تو را به دست طوفان خواهد سپرده تو پنداشتی که در این کشاکش، چون برق، رهایی یافتی.

تفسیر غزل شماره ۴۳۵ دیوان حافظ

سر عشق و محبت رازی نیست که بتوان در بر هر کسی از آن سخن گفت چه بسا انسانهایی که تا آخر عمر از این لذت بی خبر مانند. تو که قدم در این راه گذاشته ای باید مصمم و بی پروا پیش بروی و بدانی که عشق طوفانی است که تنها کسانی از آن به سلامت عبور خواهند کرد که عزمی آهنین و روحی به وسعت دریا داشته باشند که این کار هر کسی نیست.

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی تعبیر در فال

گاهی پیش می آید که رفتار مناسبی با دیگران ندارید و در روابط خود زیاده روی می کنید. به سوی خداوند رفته و برای آخرت توشه ای جمع کنید که این دنیا فانی است.

از افرادی که قید و بندی نداشته و شما را از خدا دور می کنند برحذر باشید. از خداوند طلب عافیت کنید، بسیاری چیزها برای شما روشن خواهد شد و از این وضع دشوار خارج خواهید شد.

غزل شماره ۴۳۵ حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی